Επίθεση της αστυνομίας σε φοιτητές της ΑΡ.ΕΝ. κατά τη διάρκεια παρέμβασης στο γραφείο του Μ. Βαρβιτσιώτη

Βίαιη, απρόκλητη επίθεση της αστυνομίας σε φοιτητές που διαμαρτύρονταν ειρηνικά έξω από το γραφείο του υπουργού Ναυτιλίας για την τραγωδία στο Φαρμακονήσι - Προσάγονται όλοι οι φοιτητές αυτήν την στιγμή στη ΓΑΔΑ!

Εκτός από τους φοιτητές, χτυπήθηκαν φωτογράφοι, ο βουλευτής Δράμας του ΣΥΡΙΖΑ, Χ. Καραγιαννίδης και ο δήμαρχος Κομοτηνής. Σύμφωνα με πληροφορίες, παρά τις διαμαρτυρίες ακόμα και των καταστηματαρχών της περιοχής, η αστυνομία προχώρησε σε προσαγωγές.

Η διαμαρτυρία γινόταν έξω από το γραφείο του υπουργού Ναυτιλίας, Μ. Βαρβιτσιώτη, Ζωοδόχου Πηγής και Ακαδημίας από περίπου 60 φοιτητές, οι οποίοι αφού ανάρτησαν πανό διαμαρτύρονταν με συνθήματα για την τραγωδία στο Φαρμακονήσι και την ελληνική μεταναστευτική πολιτική.

"Ράμπο με γυαλιά ηλίου και δίχως διακριτικά", οι άνδρες της ΔΙ.ΑΣ, σύμφωνα με το βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Χ. Καραγιαννίδη. "Θα σε γαμ...με αν τραβήξεις φωτογραφίες", είπαν οι αστυνομικοί σε παριστάμενο φωτορεπόρτερ! Η Ομάδα Δέλτα δεν είχε διακριτικά, σημείωσε και ο Κ. Μαρματάκης από το τμήμα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ.

Πηγή: left.gr

Εκδήλωση-Συζήτηση - «Κακές λέξεις από Σ...Όπως Συνεταιρισμοί»

Συλλογική δράση για τις ανάγκες του σήμερα,
δρόμος για τις ανάγκες του αύριο

Η “κοινωνική οικονομία” έχει πολλές αναγνώσεις και πρακτικές. Ας επιχειρήσουμε μια προσέγγισή της με επίκεντρο τα συνεργατικά εγχειρήματα, ως μια συλλογική δράση που ανοίγεται στην κοινωνία, αντιμετωπίζει τις ανάγκες του σήμερα, ενώ κυρίως αμφισβητεί, διεκδικεί και ανοίγει νέους δρόμους για την οικονομία των αναγκών του αύριο.

Η Αλληλεγγύη για όλους σας προσκαλεί σε μια συζήτηση με τους Πέτρο Λινάρδο Ρυλμόν, οικονομολόγο και τους Τάκη Νικολόπουλο – Δημήτρη Καπογιάννη, καθηγητές στο ΤΕΙ Μεσολογγίου – συγγραφείς του βιβλίου “Εισαγωγή στην Κοινωνική και Αλληλέγγυα οικονομία” έκδοση 1 και 2.

Μετά τη συζήτηση θα ακολουθήσει “συνεργατική” οινοποσία και φαγοποσία και θα έχουμε την ευκαιρία να γνωριστούμε και να συζητήσουμε με μέλη συνεργατικών εγχειρημάτων που ήδη λειτουργούν καθώς και με νέες πρωτοβουλίες που ξεκινούν.

Η συζήτηση θα γίνει την Παρασκευή 24/01 στις 18.30 στο αμφιθέατρο Άλκης Αργυριάδης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Προπύλαια…η οινοποσία στο φουαγιέ!

Θα είναι χαρά μας να συναντηθούμε,
Για περισσότερες πληροφορίες
Τηλ: 210-3801921

Οι προλετάριοι όλων των χωρών να ενωθούν ή να μην ενωθούν;

του Οδυσσέα Αϊβαλή | 05.12.2013
αναδημοσίευση από RedNotebook.gr

Το εθνικό αίσθημα και οι εκμεταλλευόμενοι.

Το εθνι­κό αί­σθη­μα σή­με­ρα μπο­ρεί να έχει προ­ο­δευ­τι­κή μορφή ή οδη­γεί στον εθνι­κι­σμό; Ο ελ­λη­νι­κός εθνι­κι­σμός είναι εθνι­κι­σμός των κα­τα­πιε­σμέ­νων; Δη­λα­δή η ελ­λη­νι­κή αστι­κή τάξη είναι κυ­ρί­αρ­χη ή υπο­τε­λής; Κερ­δί­ζει ή χάνει μέσα στην κρίση; Αν η εθνι­κή στρα­τη­γι­κή είναι τα Μνη­μό­νια; Υπάρ­χει σή­με­ρα πεδίο ανά­πτυ­ξης εθνι­κών-απε­λευ­θε­ρω­τι­κών αγώ­νων; Οι εθνι­κές επι­λο­γές της Αρι­στε­ράς στο πα­ρελ­θόν οδή­γη­σαν σε νίκες ή σε ήττες;

Ξε­κι­νώ­ντας από το τε­λευ­ταίο ερώ­τη­μα, αξί­ζει να δούμε εν συ­ντο­μία τα πα­ρα­δείγ­μα­τα της αρι­στε­ράς στην Γαλ­λία και στην Ιτα­λία, εκεί δη­λα­δή όπου η αρι­στε­ρά επέ­λε­ξε τη στρα­τη­γι­κή της «εθνι­κής υπευ­θυ­νό­τη­τας» ως απά­ντη­ση στην οι­κο­νο­μι­κή κρίση της δε­κα­ε­τί­ας του 1970. 

Στην Ιτα­λία, λοι­πόν, και με τη στρα­τη­γι­κή του Ιστο­ρι­κού Συμ­βι­βα­σμού, το Ιτα­λι­κό Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμμα «ανέ­λα­βε τις ευ­θύ­νες του» απέ­να­ντι στο έθνος, προ­κει­μέ­νου να αντι­με­τω­πί­σει την οι­κο­νο­μι­κή κρίση και τον υπαρ­κτό κίν­δυ­νο που αντι­προ­σώ­πευε η δεξιά τρο­μο­κρα­τία. Βά­ζο­ντας ως πρώτο το εθνι­κό συμ­φέ­ρον, το ιτα­λι­κό Κ.Κ. έγινε ο εγ­γυ­η­τής ενός ευ­τε­λι­σμέ­νου πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος και των οι­κο­νο­μι­κών προ­τε­ραιο­τή­των της ιτα­λι­κής αστι­κής τάξης. Η «κόκ­κι­νη λι­τό­τη­τα», η νο­μι­μο­ποί­η­ση δη­λα­δή της λι­τό­τη­τας από την ιτα­λι­κή αρι­στε­ρά για την «εθνι­κή σω­τη­ρία», δεν είχε κα­νέ­να όφε­λος για την ερ­γα­τι­κή τάξη. Αντί­θε­τα, η ίδια άρ­χι­σε έκτο­τε να χάνει όσα είχε κερ­δί­σει με τους αγώ­νες της όλο το προη­γού­με­νο διά­στη­μα. 

Ένα δεύ­τε­ρο πα­ρά­δειγ­μα αρι­στε­ράς «εθνι­κών προ­δια­γρα­φών» είναι η συ­νερ­γα­σία του Σο­σια­λι­στι­κού και του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος στη Γαλ­λία, με­τα­ξύ 1981 και 1984. Την εποχή αυτή εφαρ­μό­στη­κε μια στρα­τη­γι­κή με εθνι­κή απεύ­θυν­ση, με στοι­χεία κρα­τι­σμού και κυ­βερ­νη­τι­σμού. Υπο­τι­μή­θη­κε η αντί­θε­ση κε­φα­λαί­ου και ερ­γα­σί­ας, ενώ στο επί­κε­ντρο βρέ­θη­κε η πρό­ο­δος της εθνι­κής οι­κο­νο­μί­ας, με ένα είδος οι­κο­νο­μι­κού εθνι­κι­σμού («να πα­ρά­γου­με γαλ­λι­κά / να αγο­ρά­ζου­με γαλ­λι­κά») χωρίς αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κά προ­τάγ­μα­τα. Οι πο­λι­τι­κές επι­λο­γές της γαλ­λι­κής και της ιτα­λι­κής αρι­στε­ράς οδή­γη­σαν τε­λι­κά στην ήττα των αρι­στε­ρών κυ­βερ­νη­τι­κών πα­ρεμ­βά­σε­ων και των αντί­στοι­χων ερ­γα­τι­κών τά­ξε­ων, αφού δε μπό­ρε­σαν να εν­σω­μα­τώ­σουν στοι­χεία ρι­ζι­κού κοι­νω­νι­κού με­τα­σχη­μα­τι­σμού [1].

Εθνι­κό αί­σθη­μα και ελ­λη­νι­κή αστι­κή τάξη

Η ελ­λη­νι­κή αστι­κή τάξη, όντας από τις πιο πρω­το­πό­ρες σε ευ­ρω­παϊ­κό επί­πε­δο όσον αφορά την επί­θε­ση της στην ερ­γα­σία ώστε να ανα­κάμ­ψει η κερ­δο­φο­ρία του κε­φα­λαί­ου, δεί­χνει τον δρόμο για το σύ­νο­λο των ευ­ρω­παϊ­κών αστι­κών τά­ξε­ων. Η υιο­θέ­τη­ση εθνι­κών αι­σθη­μά­των από τις εκ­με­ταλ­λευό­με­νες τά­ξεις, με την προ­τρο­πή μά­λι­στα της αρι­στε­ράς, συχνά οδη­γεί έξω από το πεδίο της τα­ξι­κής πάλης. Τι κά­νου­με, για πα­ρά­δειγ­μα, με τους με­τα­νά­στες ερ­γά­τες γης στη Μα­νω­λά­δα; Και τι λέμε στους γερ­μα­νούς ενοι­κια­ζό­με­νους ερ­γα­ζό­με­νους των one euro jobs; Τι εί­δους συμ­μα­χία μπο­ρεί να προ­κύ­ψει με τους έλ­λη­νες ερ­γο­δό­τες που πυ­ρο­βο­λούν με­τα­νά­στες και έλ­λη­νες ερ­γα­ζό­με­νους επει­δή διεκ­δι­κούν τα δε­δου­λευ­μέ­να τους; 

Τά­ξεις, κρά­τος, έθνος

Αν μία από τις μορ­φές με τις οποί­ες εμ­φα­νί­ζε­ται η αστι­κή τα­ξι­κή εξου­σία είναι το κρά­τος, είναι το κρά­τος που κα­τα­σκευά­ζει μια ιστο­ρία και ένα έδα­φος: το έθνος είναι η εδα­φι­κο­ποί­η­ση μιας ιστο­ρί­ας κα­τα­σκευα­σμέ­νης και η ιστο­ρι­κο­ποί­η­ση ενός εδά­φους. Στη συ­ντη­ρη­τι­κή της εκ­δο­χή, η συ­γκρό­τη­ση αυτή έχει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά φυ­λε­τι­κά. Υπάρ­χει κά­ποια φυλή που είναι ιστο­ρι­κά ξε­χω­ρι­στή, άρα ανώ­τε­ρη από τις υπό­λοι­πες, που έχει κα­θα­ρό­τη­τα και πα­ρά­γει ένα λαό που εν­σαρ­κώ­νει στην εκά­στο­τε συ­γκυ­ρία τη φυλή. Το ιδε­ο­λο­γι­κό αυτό υπο­σύ­νο­λο ανα­πα­ρά­γει και συγ­χω­νεύ­ει έτσι το ρα­τσι­σμό με τον εθνι­κι­σμό [2]. 

Επι­πλέ­ον, οι μη­χα­νι­σμοί δια­δα­σκα­λί­ας της γλώσ­σας και της ιστο­ρί­ας, και οι κρα­τι­κοί μη­χα­νι­σμοί στο σύ­νο­λό τους, εντάσ­σουν το άτομο ως πο­λί­τη μέσα σε αυτό το πλαί­σιο, απο­τε­λώ­ντας έτσι τους κύ­ριους ιδε­ο­λο­γι­κούς μη­χα­νι­σμούς που δη­μιουρ­γούν την εθνι­κή ταυ­τό­τη­τα και, συμ­με­τρι­κά, την εθνι­κή εχθρό­τη­τα. Οι κα­θη­με­ρι­νές βιω­μέ­νες δρά­σεις στο πλαί­σιο αυτών των μη­χα­νι­σμών, δί­νουν την αί­σθη­ση της έντα­ξης σε μια κοι­νό­τη­τα με κοινό συμ­φέ­ρον: «εί­μα­στε στην ίδια βάρκα, επο­μέ­νως όλοι μαζί θα αντι­με­τω­πί­σου­με την κρίση». Το πρό­βλη­μα, λοι­πόν, η απει­λή, και σε τε­λι­κή ανά­λυ­ση ο εχθρός, είναι οι ξένοι, που στη ση­με­ρι­νή συ­γκυ­ρία, παίρ­νουν δύο μορ­φές: αφε­νός πρό­κει­ται για τους ξέ­νους ως ιμπε­ρια­λι­στές και, αφε­τέ­ρου, για τους ξέ­νους ως με­τα­νά­στες. Αυτό είναι το δί­πο­λο Έλ­λη­νες-ξέ­νοι που κινεί την ιστο­ρία. 

Όπως κάθε ιδε­ο­λο­γία, έτσι και η εθνι­κή ιδε­ο­λο­γία έχει πάντα υλική υπό­στα­ση: δεν είναι μόνο ιδέες, αλλά και πρα­κτι­κές, που εγ­χα­ράσ­σο­νται στα άτομα και εκ­φρά­ζο­νται στην κα­θη­με­ρι­νή δράση τους μέσα. Με αυτόν τον τρόπο οι ιδε­ο­λο­γι­κοί μη­χα­νι­σμοί του κρά­τους απο­τε­λούν κα­θο­ρι­στι­κό στοι­χείο για την ανα­πα­ρα­γω­γή της κα­πι­τα­λι­στι­κής κυ­ριαρ­χί­ας μέσα από τη διαρ­κή προ­βο­λή, δι­δα­χή και επι­βε­βαί­ω­ση ιδε­ο­λο­γη­μά­των [3].

Απο­τέ­λε­σμα της επί­δρα­σης των ιδε­ο­λο­γι­κών μη­χα­νι­σμών είναι η πε­ποί­θη­ση ότι το έθνος απο­τε­λεί πρω­ταρ­χι­κή ενό­τη­τα, που υπερ­βαί­νει όλες τις διαι­ρέ­σεις μέσα στην κοι­νω­νία. Ότι έχει αξίες και συμ­φέ­ρο­ντα τα οποία προη­γού­νται όλων των άλλων αξιών και συμ­φε­ρό­ντων, όλων των τα­ξι­κών διαι­ρέ­σε­ων της κοι­νω­νί­ας. Έτσι σφυ­ηρ­λα­τεί­ται η ιδε­ο­λο­γία της εθνι­κής ενό­τη­τας και του εθνι­κού συμ­φέ­ρο­ντος, που ταυ­τί­ζε­ται με το συμ­φέ­ρον της (εθνι­κής) κυ­ρί­αρ­χης τάξης. Για την εθνι­κή ιδε­ο­λο­γία, το έθνος είναι η θρη­σκεία της αγά­πης για όσους ανή­κουν σε αυτό. Όμως η ίδια θρη­σκεία αντι­με­τω­πί­ζει με σκλη­ρό­τη­τα και μι­σαλ­λο­δο­ξία τους αλ­λό­θρη­σκους, δη­λα­δή τους ξέ­νους. Το έθνος δεν υπάρ­χει χωρίς το αμυ­ντι­κό μίσος του πα­τριώ­τη που, ανά­λο­γα με την ιστο­ρι­κή συ­γκυ­ρία, με­τα­τρέ­πε­ται σε μίσος του εθνι­κι­στή [4].

Στο μέτρο που ανα­γνω­ρί­ζου­με τους τα­ξι­κούς και κοι­νω­νι­κούς αγώ­νες ως κι­νη­τή­ρια δύ­να­μη της ιστο­ρί­ας, δεν θα μπο­ρού­σα­με να μην θέ­του­με την πο­λι­τι­κή, δη­λα­δή την τα­ξι­κή σύ­γκρου­ση, στο κέ­ντρο κάθε ερ­μη­νευ­τι­κής προ­σπά­θειας. Η αρι­στε­ρά απαι­τεί­ται να σκέ­φτε­ται και να δρα διε­θνι­στι­κά, δη­λα­δή πρω­τί­στως απέ­να­ντι στο «εθνι­κά δικό της» κρά­τος και το «εθνι­κά δικό της» κε­φά­λαιο, και να ανα­δει­κνύ­ει υπε­ρε­θνι­κές λύ­σεις για υπε­ρε­θνι­κά προ­βλή­μα­τα. Μια διε­θνι­στι­κή πα­ρέμ­βα­ση δεν υπο­τι­μά τη ση­μα­σία του εθνι­κού κρά­τους και των εθνι­κών αι­σθη­μά­των, αντι­λαμ­βά­νε­ται όμως ότι ο βα­σι­κός αντί­πα­λος είναι η «δική μας» αστι­κή τάξη. Η διε­θνής επί­θε­ση του κε­φα­λαί­ου προ­ϋ­πο­θέ­τει μια διε­θνή δράση των ερ­γα­ζό­με­νων, και γι΄ αυτό και τα ανά­λο­γα «αι­σθή­μα­τα». Αν οι εθνι­κές απα­ντή­σεις της δε­κα­ε­τί­ας του 1970 ήταν μια φορά λάθος, σή­με­ρα δεν υφί­στα­νται τέ­τοιες σε ακόμη με­γα­λύ­τε­ρο βαθμό [5].

______________
Ση­μειώ­σεις

1. Χρή­στος Λά­σκος & Ευ­κλεί­δης Τσα­κα­λώ­τος (2011), Χωρίς επι­στρο­φή,Αθήνα: ΚΨΜ.
2. Γιάν­νης Μη­λιός (2012). Η έν­νοια της ηγε­μο­νί­ας. Μια πρώτη προ­σέγ­γι­ση στη
με­τε­κλο­γι­κή συ­γκυ­ρία, Θέ­σεις, τεύ­χος 121.
3. Ό.π.
4. Ηλίας Ιω­α­κεί­μο­γλου, Ένας άγριος την 28η Οκτω­βρί­ου, Red Notebook[http://​rednotebook.​gr/​details.​php?​id=7312]
5. Λά­σκος & Τσα­κα­λώ­τος, ό.π.

- δείτε και στο: http://rproject.gr/article/oi-proletarioi-olon-ton-horon-na-enothoyn-i-na-min-enothoyn#sthash.QJO9jeKh.dpuf

Οι νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις και πρακτικές της Ευρωπαϊκές Ένωσης και του ΟΟΣΑ έξω από το σχολείο.

Όχι στην υλοποίηση του Ευρωπαϊκού προγράμματος “Teachers4Europe”

Οι μακροχρόνιες νεοφιλελεύθερες επιλογές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, όπως και αυτές των μνημονιακών κυβερνήσεων εντάσσονται απόλυτα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής στρατηγικής για την εκπαίδευση και υλοποιούν τις οδηγίες του ΟΟΣΑ, του ΠΟΕ, του GATS και των ευρωπαϊκών συνθηκών της Μπολώνια, της Πράγας κλπ. Η συμμόρφωση με αυτές σημαίνει:

· Απόσυρση των κρατών μελών από την υποχρέωση να χρηματοδοτούν την εκπαίδευση και την μετακύλιση των δαπανών στους πολίτες με την επιβολή διδάκτρων.

· Δημιουργία ενιαίας αγοράς εκπαιδευτικών υπηρεσιών και προϊόντων τυποποιημένων και πιστοποιημένων, ώστε να μπορούν να ανταλλάσσονται με το γενικό ισοδύναμο. Η αγορά αυτή παράγει επιστήμονες πολλών ταχυτήτων ως αποτέλεσμα του κατακερματισμού των πτυχίων και των γνωστικών αντικειμένων.

· Κυριαρχία του επιχειρηματικού προτύπου τόσο στο δημόσιο σχολείο όσο και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και έρευνα. Αντικατάσταση της συνολικής γνώσης από τις δεξιότητες, την κατάρτιση, τη μαθητεία, τη διά βίου μάθηση και την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, κάτω από τους ψευδεπίγραφους τίτλους κοινωνία της γνώσης» και « κοινωνία της πληροφορίας».

Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης , η συρρίκνωση και τελικά η διάλυση της Δημόσιας Δωρεάν Εκπαίδευσης. Οι διαθεσιμότητες και οι αλλαγές στο Νέο Λύκειο - Τεχνικό Λύκειο εντάσσονται απόλυτα στις οδηγίες του ΟΟΣΑ και τις Ευρωπαϊκές νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις για το νέο σχολείο της αγοράς .

Δεν μπορεί να θεωρηθεί σύμπτωση ότι το 2011, μεσούσης της κρίσης που δημιούργησαν τα κόμματα που εναλλάσσονταν στην εξουσία από τη μεταπολίτευση, η Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και το Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σε συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση, ξεκίνησαν την υλοποίηση του προγράμματος teachers4europe. Ένα πρόγραμμα με στόχο “να γίνουν γνωστές και κατανοητές στους εκπαιδευόμενους οι συνθήκες της οικονομικής κρίσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, οι τρόποι αντιμετώπισής της καθώς και η προσαρμογή των νέων στο μεταβαλλόμενο οικονομικό περιβάλλον. Σε αυτό το πλαίσιο, οι εκπαιδευτικοί καλούνται να συμβάλλουν στην προώθηση και διάχυση των γνώσεων και εμπειριών που θα αποκομίσουν, μέσα στα σχολεία που εργάζονται αλλά και μέσα από οποιαδήποτε εκπαιδευτική δραστηριότητα ασκούν και αφορά ευρύτερα την κοινωνία” (όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του προγράμματος). Ένα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα του προγράμματος είναι “να εμπλουτίσουν τις γνώσεις και τις εμπειρίες των μαθητών της Ε' και Στ' τάξης του δημοτικού σχετικά με το νέο οικονομικό περιβάλλον, τις ευκαιρίες που παρουσιάζει σε ευρωπαϊκό επίπεδο καθώς και τη βελτίωση της συμμετοχής τους ως ενεργοί πολίτες μέσα σε αυτό, σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο. Η κρίση λοιπόν, που οι νεοφιλελεύθερες ευρωπαϊκές πολιτικές δημιούργησαν, παρουσιάζεται ως “ευκαιρία” στους μαθητές, με απώτερο στόχο την αποδοχή και τη διαχείρισή της. Ταυτόχρονα, προωθείται και η ανταλλαγή εμπειριών και “καλών πρακτικών” που εφαρμόζονται μέσω του προγράμματος, που παραπέμπει σαφώς στις “καλές πρακτικές” που ζητά και η επερχόμενη “αξιολόγηση της σχολικής μονάδας και του εκπαιδευτικού”.

Το teachers4europe είναι άλλο ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα, ενταγμένο πλήρως στη νεοφιλελεύθερη ευρωπαϊκή πολιτική, που έχει ως στόχο την ανάθεση της εκπαιδευτικής διαδικασίας και σε διάφορους φορείς, ιδιώτες κι επιχειρήσεις, τη μετακύλιση του κόστους απ' τον κρατικό προϋπολογισμό στους γονείς και στους διάφορους χορηγούς. Ο εκπαιδευτικός χρησιμοποιείται ως εργαλείο με το οποίο θα εξωραΐζεται ο νεοφιλελευθερισμός στη συνείδηση των μαθητών, ενώ ταυτόχρονα τα μορφωτικά τους δικαιώματα τίθενται στο περιθώριο. Οι Εκπαιδευτικοί Ριζοσπαστικής Αριστεράς Π.Ε. δηλώνουν την αντίθεσή τους στην εφαρμογή του teachers4europe και καλούν τους συναδέλφους να μη συμμετάσχουν σ' αυτό.

19/01/2014